Samenvatting

De bouwdienst Rijkswaterstaat gebruikt kunststoffolies als waterkering bij bouwconstructies. Tijdens de bouw raakt deze folie vaak beschadigd. Er zijn twee situaties waarbij beschadiging optreedt:1. Bij het aanbrengen van de folie. 2. Bij het aanbrengen van ballast (zand) op folie.

De bouwput is in de eerste situatie gevuld met water en in de tweede situatie gevuld met zand (waterput en zandput). Zowel in een waterput als in een zandput zijn in november 1992 testmetingen uitgevoerd. Deze metingen staan gerapporteerd in geo-elektrische detectie van scheuren in kunststoffolies (Csonka e.a., 1993).
De resultaten van deze testmetingen zijn: 1. De detectie van scheuren in de proefput gevuld met water is mogelijk, bij plaatsing van de elektroden op de folie. De meest succesvolle geo-elektrische configuraatie in ‘NORMAL’. 2. De detectie van scheuren in de proefput gevuld met zand is alleen mogelijk met de geteste configuratie ‘NORMAL’ als de zandvulling een geringe dikte heeft.
Naar aanleiding van de resultaten van deze testmetingen, is in het kader van TNO-speurwerk nader onderzoek uitgevoerd op de locatie. Het doel van de testmetingen was tweeledig: 1. Is er een methode waarmee wel scheuren in een zandput gedetecteerd kunnen worden? 2. Is er een alternatief voor de detectie van scheuren in een waterput? De methode met behulp van de tot nu toe toegepaste geo-elektrische methode is arbeidsintensief. Dit heeft twee redenen. De meetdichtheid is groot, circa 6 metingen per m². De metingen worden op de bodem verricht: dit geeft meer problemen indien de diepte en omvang van de bouwput toenemen. In een praktijksituatie zijn de afmetingen van een bouwput groot: het oppervlak is circa 30 x 60 m² en de diepte is circa 13 m.